ကြ်န္ေတာ႔ဘ၀နဲ႔ကြ်န္ေတာ႔အၿမင္(၆)

အခုမွစာေ၇းၿဖစ္ေတာ႔တယ္။ပထမဆုံးအေနနဲ႔မိဘ၊ဘု၇ား၊တ၇ား၊သံဃာတုိ႔ကုိ၇ွိခုိးဦးခ်ပါတယ္။ စဥ္းစာ၇င္းစဥ္းစား၇င္းနဲ႔ကြ်န္ေတာ႔မိဘေတြကုိေက်းဇူးတင္ပါတယ္။သူတုိ႔ေတြ၇ဲ႔ေၿမေတာင္ေၿမွာက္ေပးမွုေႀကာင္႔ဒီကုိေ၇ာက္လာခဲ႔ရတယ္။ ဒီေ၇ာက္ၿပီးတႏွစ္အတြင္းမွာပဲ၇င္႔က်က္ခြင္႔ေတြ၇ခဲ႔တယ္။၇န္ကုန္မွာဆုိ၇င္ေဟးလား၀ါးလားနဲ႔အခိ်န္ေတြကုန္မွန္းမသိကုန္ဦးမွာ။ကုိယ္႔ကုိယ္႔ဦး ေဆာင္ႏိုင္မဲ႔သူၿဖစ္လာမွာမဟုတ္ေသးဘူးဗ်။ႏိုင္ငံၿခားအေတြ႔အၿကုံဆုိတာဒါပဲထင္တယ္။ၿပီးခဲ႔တဲ႔တပတ္က toapayo ကၿမန္မာဘုန္းႀကီး ေက်ာင္းကုိေ၇ာက္ခဲဲ႔တယ္။သၿကၤန္အတြင္းပဲဆုိပါေတာ႔ဗ်ာ။ေက်ာင္းမွာမိမိတတ္ႏုိင္သမွ်ေကာင္းမွုကုသုိလ္ေလးေတြလုပ္ၿဖစ္ခဲ႔တယ္။ဒီမွာဘုန္း ႀကီးေက်ာင္း(၄၊၅)ေက်ာင္း၇ွိတယ္လုိ႔ေၿပာၿကတယ္။လတ္တေလာကအခ်ိန္မရတာနဲ႔ပဲtopayo ကုိပဲသြားၿဖစ္ၿကတယ္။ေနာက္မ်ားမွပဲသြား မယ္ဗ်ာ။ေက်ာင္းေ၇ာက္ေတာ႔၇န္ကုန္သႀကၤန္ေ၇ာက္ေနတဲ႔အတုိင္းပဲဗ်ာ။ဆုိၿက၊ကၿက ေပါ႔ဗ်ာ...အလွဴဒါနၿပဳၿကတဲ႔သူေတြ၇ဲ႔ အလွဴေတြၿဖစ္ ေၿမာက္ေအာင္လည္းအားေပးခဲ႔ေသးတယ္ဗ်.....ကြ်န္ေတာ္တုိ႔အေဆာင္က(၁၀နာရီ)ထြက္္လာေတာ႔တေယာက္မွထမင္းမစားသြားၿကဘူးေပါ႔ဗ်ာ။ဘု၇ား၀တ္ၿပဳ၊တရားထုိင္ၿပီး(၁)နာ၇ီေလာက္မွာၿပန္ထြက္လာခ႔ဲၿကတယ္။လမ္းမွာသူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ အေဟာင္းေရာင္းတဲ႔ဆုိင္ေတြကုိ ေလွ်ာက္ၿကည့္ၿကတယ္။ဘုန္းၿကီးေက်ာင္းမွာကြ်န္ေတာ္တုိ႔ၿမန္မာလူမ်ဳိးေတြေပ်ာ္ေနၿကတာၿကည့္ၿပီးအရမ္းၿကည္ႏူးဖုိ႔ေကာင္းလုိက္တာဗ်ာ။ အားလုံးကေဖာ္ေဖာ္ေရြေရြပဲ...ႏုိင္ငံၿခားသာတေယာက္ေတာင္လည္ဂတုံးနဲ႔ပုဆုိး၀တ္ၿပီးၿမန္မာရုိးရာမွာပါ၀င္ဆင္ႏႊဲသြားေသးဗ်ား။ေၿသာ္ငါတို႔ ၿမန္မာေတြဟာတုိင္းတပါးသားေတြထက္စာရင္သေဘာထားၿပည့္ေသးပါလားဆုိတာေတြးမိေသးတယ္ဗ်ာ။အဲဒီေနာက္ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ေတြၿမန္မာ ၇ြာေလးၿဖစ္တဲ႔(penssula plaza)ကုိေရြ႔ၾကတာေပါ႔။ဒုတိယ၇န္ကုန္လုိ႔လည္းေၿပာလုိ႔၇တယ္ေလ။ဘာၿဖစ္လုိ႔လဲဆုိေတာ႔ၿမန္မာအစားအေသာက္၊အသုံးအေဆာင္ေတြက အဲဒီမွာရႏိုင္တယ္။ေနာက္ၿပီးေငြလႊဲတာေတြလည္းလုပ္ႏုိင္တယ္ေလ။ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ေတြတေနကုန္ဆုိင္ေတြကေကြ်းတဲ႔မုန္႔ဟင္းခါး၊သၿကၤန္ထမင္း ေရႊ၇င္ေအး၊ၿကာဇံခ်က္၊ၿကာဇံေႀကာ္ေတြကုိတထပ္ၿပီးတထပ္လွည့္ပတ္စားၿကတာေပါ႔ဗ်ာ။ကြ်န္ေတာ္တုိ႔မရ၇ွိႏုိင္တဲ႔အေငြ႔အသက္ေလးေတြေပါ႔ ဗ်ာ။အဲဒီေနာက္လုပ္ငန္းခြင္ထဲၿပန္၀င္ၿက၇ၿပန္ေရာ။ကြၽန္ေတာ္ကအရမ္းပဲတုိးတက္ခ်င္တဲ႔သူၿဖစ္ခ်င္တာ။ဒါေၿကာင္႔အသိပညာေတြကုိ၇ွာေဖြေနမိ တယ္။အိပ္ေ၇းေတြပ်က္၊လုပ္ငန္းခြင္မွာကုိယ္႔အာရုံကုိႏွစ္လုိ႔မ၇ဘူးၿဖစ္ေနတယ္။ဒီေနရာမွာကုိယ္႔ကုိသုံးသပ္လုိက္ေတာ႔ငါအခုပညာလာရွာတာလား၊စီးပြားလာရွာတာလားလုိ႔ေပါ႔ေနာ္။ဆုံးၿဖတ္ခ်က္ခ်လုိက္တယ္။စီးပြားေရးကပထမ၊အသိပညာေတြကဒုတိယဦးစားေပးေပါ႔ေနာ္။ေၿပာခ်င္တာ ထက္ေတာင္းပန္ခ်င္တယ္ဆုိရင္ပုိမွန္မယ္ဗ်။သူငယ္ခ်င္းေတြေရးထားတဲ႔ Blog ေတြ share ထားတဲ႔ ဗဟုသုတေတြကုိကြ်န္ေတာ္ကေလ့ လာၿပီး၊သူတုိ႔အတြက္ ကြ်န္ေတာ္ကအခုခ်ိန္မွာဘာမွၿပန္မေပးဆပ္ႏိုင္တာကုိေၿပာတာပါ။ရွင္းရွင္းေၿပာ၇၇င္ဦးေႏွာက္ေဖာက္စားတယ္လုိ႔ေခၚၿက တယ္ေပါ႔ဗ်ာ။အခုခ်ိန္မွာဘာမွမလုပ္ေပးႏုိင္ေပမဲ႔ေနာင္တခ်ိန္မွာေတာ႔ၿပန္ေပးႏုိင္ရမယ္ဗ်ာ။ကြ်န္ေတာ႔အသက္လည္းမငယ္ေတာ႔ဘူးေလ။လာမဲ႔ june ဆုိရင္အသက္(၂၆)ႏွစ္ရွိၿပီဗ်ာ။ကုိ႔ဘ၀ဟာလက္ဖ၀ါးလား၊လက္ဖမုိးလားဆုိတာကုိသဲကြဲေအာင္မလုပ္ႏုိင္ေသးဘူးဗ်။ၿဖစ္ရမယ္လုိ႔ဆုံး ၿဖတ္ထားတာကလက္ဖမုိး။အဲဒီအတြက္အခ်ိန္၊ေငြေၿကး၊ဇြဲလု႔ံလ၊၀ီရိယတို႔ေတြနဲ႔ၿပန္ေပးဆပ္ရမယ္ေလဗ်ာ....အရာရာကုိေလးေလးနက္နက္ ထားရေကာင္းမွန္းမသိခ႔ဲတဲ႔ကြ်န္ေတာ္ဟာအခုဆုိရင္တည္ၿကည္ေလးနက္မွုေတြနဲ႔ပဲေရွ႔ကုိခရီးဆက္ခ်င္ေတာ႔တယ္ဗ်။အဲဒီက၇လာမဲ႔အသီးအပြင္႔ ကခ်ိဳၿမိန္မယ္လုိ႔ကြ်န္ေတာ္ယူဆတယ္။မိတ္ေဆြေတြကုိေၿပာခ်င္တာကစာအုပ္စာေပဖတ္ပါ၊ပတ္၀န္းက်င္ကုိေလ့လာပါ၊အရာရာကုိေလးေလးနက္ နက္နဲ႔လက္ေတြ႔လုပ္ေဆာင္ပါ။ထုိသုိ႔လုပ္ေဆာင္၇ာမွာလည္းမွားမွာကုိမေႀကာက္ၿကပါန႔ဲ။အမွားေတြဟာအမွန္တရားၿဖစ္လာဖုိ႔အတြက္ေ၇ွ႔ေၿပး ေလးေတြပါ။သုညၿပီး၇င္တစ္ဆုိတာလာရပါတယ္။ႏုိင္ငံၿခားမွာအလုပ္လုပ္မယ္ဆုိ၇င္ကြ်န္ေတာ္တုိရဲ႔ၿမန္မာအေလ႔ေလးေတြကုိေဖ်ာက္ၿပီးေတာ႔ သူတို႔ေတြရဲ႔ဓေလ႔အတုိင္းပဲလုပ္ေဆာင္ပါ။အပုိ၊အလုိမ၇ွိေစပါနဲ႔။ေစတနာပုိရင္စိတ္ဆင္းရဲရမယ္၊လုပ္အားမွာ လုိရင္ကုိ႔ထမင္းအုိးေလးလွုပ္လိမ္႔ မယ္ေနာ္။သတိ၊သမာဓိ၊ပညာကုိလက္ကုိင္ထားၿကေပါ႔ဗ်ာ...ဒီအသိေတြဟာကုိယ္ေ၇ာ၊စိတ္ေ၇ာေပးဆပ္ၿပီးမွ၇လာတဲ႔ေလွကထစ္ကေလးေပါ႔ ဗ်ာကြ်န္ေတာ႔ဘ၀မွာကြ်န္ေတာ႔ကုိေကာင္းႏုိးရာရာလမ္းေၿကာင္းၿပေပးမဲ႔သူတေယာက္မွမ၇ွိခဲ႔ဘူး။အခုမွ မရဲ႔ေက်းဇူးေၿကာင္႔ blog ေတြမွာသူ ငယ္ခ်င္းေတြ၇ဲ႔အသိပညာေတြကုိေလ့လာခြင္႔၇ခဲ႔တယ္။စႏိုိးဆုိတဲ႔ေကာင္မေလးနဲ႔လည္းသူငယ္ခ်င္းၿဖစ္ခဲ႔တယ္။သူကစာဖတ္၊စာေ၇းေတာ္ေတာ္ ၀ါသနာပါပုံပဲ။ကြ်န္ေတာ႔ မ အတုိင္းပဲ။သူတို႔ေရးတဲ႔စာေတြကုိဖတ္ရင္းေႀသာ္ငါေတာ္ေတာ္ရွက္ဖုိ႔ေကာင္းပါလားလုိ႔။ကုိေပးသူမဟုတ္ပဲ။ယူသူၿကီး ပဲၿဖစ္ေနရလုိ႔ေလ.....တေန႔ေန႔ေတာ႔အိမ္မက္ေတြကုိအေကာင္အထည္ေပၚလာမွာပါ။ယုံလည္းယုံၿကည္တယ္၊ၿဖစ္လည္းၿဖစ္၇မယ္။ကြ်န္ေတာ႔ကုိလမ္းၿပေပးတဲ႔ မမ နဲ႔သူငယ္ခ်င္းအားလုံးလုိ၇ာၿပည့္၀ၿပီးေတာ႔သက္ဆုံးတုိင္ေပ်ာ္၇ႊင္၇ပါေစလုိ႔ဒီေန၇ာကေနဆုေတာင္းေပးပါတယ္...ဘု ၇ား တ၇ား သံဃာ မိဘ ဆ၇ာေတြကုိေတာ႔ကြ်န္ေတာ္သြားေလရာမွာဦးေခါင္းထက္အၿမဲတမ္းထားတယ္ဗ်ာ........