ကြ်န္ေတာ႔ဘ၀နဲ႔ကြ်န္ေတာ႔အၿမင္(၃)

ဒီေန႔ေသာႀကာေန႔ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔အလုပ္ပိတ္တယ္ဗ်။April ပထမအပတ္ရဲ့ေသာႀကာေန႔ဟာစကာၤပူႏိုင္ငံရဲ့ good friday ေန႔ ၿဖစ္လုိ႔ပါပဲ။ဘာၿဖစ္လုိ႔ဒီလုိသတ္မွတ္ထားတာလဲလုိ႔ ကြ်န္ေတာ္လဲမေမးရေသးဘူး။ေနာက္မ်ားမွပဲေဖာ္ၿပေပးပါမယ္။ကြ်႔န္ေတာ္ဒီေ၇ာက္ၿပီးသိပ္ မႀကာခင္မွာပဲ ခင္ဗ်ား့တုိ႔ကုိေၿပာဖူးတဲ႔ TBELC Speaking class မွာ ကြ်န္ေတာ္ေန႔တုိင္း သူ႔ရဲ့မ်က္ႏွာေလးကုိုိခုိးႀကည္႔ၿပီး တဘ၀လုုံးခ်စ္ရမယ္႔ မိန္းကေလးဆီးကုိ mail ပုိ႔လုိက္တယ္.သူ႔ account ကုိ ကြ်န္ေတာ္ခက္ခက္ခဲခဲ နဲဲ႔ႀကံထားဖန္ထားရတာဗ်။ အရင္တုန္းက online ေပၚအၿမဲတမ္း မတက္ႏိုင္ဘူး။တက္ရေကာင္းမွန္းလည္းမသိဘူးေပါ႔ေနာ္။ပုိက္ဆံအခက္အခဲလည္းပါတာေပါ့။ အခုဒီဘက္စကၤာပူၿကေတာ့ internet ကြန္ရက္တခုတည္ေဆာက္ရတာ လြယ္ကူသြားတယ္ဗ်။အဲဒီ ၀န္ေဆာင္မွုကုိေပးတဲ႔ companyေတြလည္းအမ်ားႀကီး။ဥပမာsingtel,starhub။ပထမတုန္ကေတာ႔ကြ်န္ေတာ္ပုိက္ဆံကုိေခြ်တာေနေသးတာေပါ႔။သူငယ္ခ်င္းၿဖစ္သူကအတင္းတိုက္တြန္းေတာ႔မွပဲ(broadband)ကြန္ရက္တခုတည္ေဆာက္ၿဖစ္ေတာ႔တယ္။အဲဒီေတာ႔မွပဲအင္တာနက္ရဲ့ေကာင္းက်ုဳိးကုိသိလာေတာ႔တယ္။ သူ(ခ်စ္သူ)က ကြ်န္ေတာ႔ရဲ့gtalkinvitationကုိလက္ခံလုိက္တယ္။ကြ်န္ေတာ္ေမးလ္ေတြမၿပတ္ပုိ႔မွပဲ သူဆီကသူ႔ရဲ့ blog လုိ႔ေခၚတဲ႔ သူ႔အေႀကာင္းေရးထားတဲ႔ လိပ္စာေလးကုိ share တယ္ေပါ႔ဗ်ာ။ကြ်န္ေတာ္လဲ blog တခုတည္ေဆာက္လုိက္တယ္ဆုိပါေတာ႔။သူ႔ဆီကုိပုိ႔တဲ႔ေမးလ္ေတြကေတာ႔ကြ်န္ေတာ႔ရဲ့စိတ္ဆင္းရဲရမွု၊အလုပ္နဲ႔ပတ္သက္ရင္ရလာတဲ႔ႏွလုံးသားဒဏ္ရာေတြဒဏ္ခ်က္ေတြေပါ႔ဗ်ာ။ဘယ္ေတာ႔မွေပ်ာက္ႏိုင္မွာမဟုတ္ေတာ႔တဲ႔အမာရြတ္ေတြေပါ႔ဗ်ာ။ကြ်န္ေတာ႔နားမွာဒိီေ၀ဒနာကုိ မွ်ေ၀ခံစားေပးမဲ႔သူတေယာက္မွမရွိဘူးေပါ႔ဗ်ာ။အဲဒီေတာ႔သူ႔(ခ်စ္သူ)ဆီပဲ ေၿပးရတာေပါ႔ဗ်ာ(ေမးလ္)။သူပဲနားေထာင္ေပးမဲ႔သူရွိတာ။က်န္တဲ႔သူေတြကုိ ကြ်န္ေတာ္မယုံခ်င္ဘူး။ယံုလည္းမယံုရဲဘူးေပါ့ေနာ္။ေနာက္ေက်ာကုိဓားနဲ႔ထုိးခံရမွာဆုိးလုိ႔ပါ။တခါကလည္း ထုိးခံရဖူူးတယ္ေလဗ်ာ။သူ႔ကုိလည္းခြင္႔ထားရေသးတယ္။မင္းရဲ႔ နားေလး ကြ်န္ေတာ႔ကုိခဏေလာက္ၿဖစ္ၿဖစ္ငွားေပးပါလုိ႔ေပါ႔ေနာ္။ အထူးသၿဖင္႔သူငယ္ခ်င္းလုိ႔ဘြဲ႔ထူးေတြခံယူထားတဲ႔သူေတြေပါ႔ဗ်ာ။ကြ်န္ေတာ္တဖက္သတ္ရင္လည္းၿဖစ္ေနရမွာေပါ႔ဗ်ာ။ကြ်န္ေတာ႔ဘ၀တ ေလွွ်ာက္မွာသူငယ္ခ်င္းနဲ႔ပတ္သက္ၿပီးရီအားထက္ငုိအားသန္ခဲ့ရတာအမွန္ပဲဗ်။အဲဒါေႀကာင္႔သူငယ္ခ်င္းလုိ႔ေခၚလာခ႔ဲရင္အရမ္းပဲေႀကာက္တယ္။သူ(ခ်စ္သူ)က်ေတာ႔အဲဒီလုိမဟုတ္ဘူးဗ်။သူနဲ႔ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ကTBELC speaking class ကဆုိေတာ႔ သူ႔အေႀကာင္းအမ်ားႀကီး မသိေပမဲ႔ စိတ္ဓတ္ေလးေတာ႔အနည္းအက်ဥ္းသိတယ္။သူက ကရင္လူမဴိး ဗ်။ကြ်န္ေတာ႔အေမကလည္းကရင္လူမ်ုဳိးပဲေလ။သူ႔ကုိေတာ႔ ယုံႀကည္တယ္ေလ။သူက ဓားနဲ႔ ရင္ဘတ္ကုိထုိးမယ္ဆုိလည္းကြၽန္ေတာ္ေက်ေက်နပ္နပ္နဲ႔ကုိ အထုိးခံရဲတယ္။ဘာၿဖစ္လုိ႔လဲဆုိေတာ႔ သူကကြၽန္ေတာ႔ရဲလမ္းၿပ စႏိုးဧကရီေလးတပါးမို႔လုိ႔ပါ။သူနဲ႔ကြ်န္ေတာ္တခါမွ အင္တာနက္မွာမေတြ႔ၿဖစ္ႀကဘူး။ေတြ႔ရင္လည္းကြ်န္ေတာ႔ရင္ ခုန္ေနလုိ႔ဘာေၿပာရမွန္းမသိဘူး။တေခါက္ကသူ online ေပၚေ၇ာက္ေနတာကြၽန္ေတာ္မသိဘူးဗ်။ကြ်န္ေတာ္လည္းonline ေပၚတက္ လာေရာသူက line ကုိပိတ္လုိက္တယ္ဗ်။ဒါေပမဲ႔မေကာင္းတတ္လုိ႔ထင္တယ္ ၿပန္ဖြင္႔လုိက္တယ္။သူ busy ၿဖစ္ေနတယ္။အဲဒါနဲ႔ပဲ ကြ်န္ေတာ္လည္းပဲႏွုတ္မဆက္ၿဖစ္ေတာ႔ဘူး။ႏွုတ္လည္းမဆက္ရဲဘူးဗ်။သူက ေဒါသႀကီးတယ္ေလ။တေခါက္ကေတာင္ သူ႔ကုိေမးေတြဘာ ၿဖစ္လုိ႔ပုိ႔ေနရတာလဲ....မင္းဘယ္သူလဲ....မင္းကုိငါမသိဘူး.......ငါ႔တပည္႔ဆုိရင္ be samart ၿဖစ္ပါတဲ႔။ကဲ...အဲဒါသာ ႀကည္႔ေတာ႔။ကြ်န္ေတာ္မ်ားေလ ရင္ထဲက ဘုရားတသသနဲ႔ေပါ့။အခုထက္ထိ ကြ်န္ေတာ႔ကုိ အသိမွတ္မၿပဳေသးဘူးဗ်။ဒါေပမဲ႔ရင္ထဲက ေက်နပ္တယ္။ကြ်န္ေတာ္ဆုိတဲ႔ သေကာင္႔သားက သူ႔အတြက္ဆုိ ေပးဆပ္မွုဘက္ကပဲေနမယ္။သူက အခုဆုိရင္ ဘယ္ရင္ခြင္မွာရွိေနမ လဲေတာ႔မသိဘူး။မေတြ႔ရတာ(၁၀)ႏွစ္ေတာင္ႀကာသြားၿပီ။ ပဲဗ်။ သတိရတယ္ Kato paphos cyprus က ႏွင္းဧကရီေရ.................စကာၤပူမွာ business is business,friend is friend ဆုိတဲ႔ ေဆာင္ပုဒ္ေလးကုိလက္ကုိင္ထားရမယ္ေရာင္းရင္းတုိ႔ေ၇။ေစတနာပုိလုိ႔ကေတာ႔ေ၀ဒနာ ေတလွွ်ံ ၿပီလုိ႔သာမွတ္ထားႀကေ၇ာင္းရင္းတုိ႔ေရ။ကုိယ္ေတြ႔ေလးကုိ share လုိက္ပါတယ္။ဆက္လက္ေဖာ္ၿပသြားပါဦးမည္.....